سلام بر شما ای شهیدان! ای تلاطم های ماندگار در دنیای سرد سکوت!ای بانیان رهایی در  دشت های بی عبور!ما بعد از شهداکاری نکردیم .وصیت نامه هایتان خاک خورده وپلاکهای قلبتان زنگ زده وبه بی اهمیتی اهمیت داده ایم دیگر کسی سراغ چفیه هایتان نمی رود،دیگر کسی پیشانی بند هایتان را نمی بوسد،دیگر کسی سراغی از زخمهایتان نمی گیرد ،دیگر کسی نمی پرسد که چرا حاج حسن هفتاد ترکش در بدن داشت ولی حرفی نزد تا به محبوبش شتافت،کسی نمی گوید که چرا مهدی باکری بی مزار است،چرا شیمیایی درمان ندارد ،هیچ کس نگفت چرا نام خرمشهر را خونین شهر گذاشتند .وقتی می گویند شهیدی ساعت ومکان شهادتش را می دانست مسخره می کنند .وقتی می گویند مادری نوجوان چهارده ساله اش را به دفتر بسیج برد تا فرم اعزام به جبهه را پرکند ،هیچ کس چشم تر نمی کند.

آری ای پرندگان سبکبال !ما بعد از شما کاری نکردیم.دوستانتان با بغض گلوگیر ادامه حیات می دهندوپیراهنهای خاکی بسیجی را فقط در میدانهای مین شلمچه باید جستجو کرد .

 احمد پور