دیدن گلدسته ها وگنبد طلایی حرم سید الشهدا وبوسه زدن به ضریح شش گوشه آرزوی مردان جنگ بود

وتنها را رسیدن به آن ، پیروزی عملیات ها.در عملیات والفجر مقدماتی،دو کانال سخت منطقه فکه ورقابیه را که پشت سر گذاشتیم ،به میدان مین رسیدیم .تخریبچی ها یا شهید شده بودند ویامجروح. برای باز شدن معبرهم راهی جز خنثی کردن مین ها نبود .مسافت طولانی،تاب از کف بچه ها ربوده بود همه در فکر یافتن راهی بودند.

ناگهان لبخندی بر روی لبهای محسن طالبی نقش بست.گویی برای یارانش خبر خوشی داشت .بی درنگ ومصمم جلوآمد وفریاد زد:

تنها راه زیارت سید الشهدا(ع)همین است!

همه مات ومبهوت نگاهش می کردند.هیچ کس نمی دانست چه خیالی در سر ارد .محسن چند قدمی حرکت کرد وآهسته روی مین ها دراز کشید.گویی قصد خوابی طولانی داشت.

باید پا روی او می گذاشتیم ورد می شدیم!این تنها راه پیروزی بود.اولین نفر که پایش را روی محسن گذاشت،مین ها منفجر شدند واو با پیکری خونین،به زیارت حرم ابی عبدالله(ع)مشرف شد وراه را برای دیگران باز کرد.